Δροσοπηγή Φλώρινας
Φεύγουμε από τη Φλώρινα και παίρνουμε τον παλιό δρόμο για το Βίτσι, ένα βουνό της Δυτικής Μακεδονίας που λέγεται και Βέρνον και έχει υψόμετρο 2.128 μ. Περνάμε διαδοχικά τα χωριά Σκοπιά, Τροπαιούχος, Υδρούσα, Άνω Υδρούσα και φτάνουμε στη Δροσοπηγή, σε απόσταση 13 χλμ. από τη Φλώρινα.
Δροσοπηγή Φλώρινας: η πλατεία
(φωτ. Σωτήρης Νάτσης)
Η παλιά Δροσοπηγή ήταν χτισμένη λίγο ψηλότερα και παλαιότερα έφερε το σλαβικό όνομα Μπέλκαμεν και το ελληνικό Μπελκαμένη ή Μπαλκαμένη. Ιδρύθηκε από κυνηγημένους Ηπειρώτες, που εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους επί παντοκρατορίας του διαβόητου Αλή Πασά. Το 1944 καταστράφηκε ολοσχερώς από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ακολούθως ξαναχτίστηκε και στη συνέχεια εκκενώθηκε λόγω του εμφυλίου, με αποτέλεσμα να ερημώσει πλήρως. Με τη λήξη του αδελφοκτόνου πολέμου οι κάτοικοι της παλιάς Δροσοπηγής εγκαταστάθηκαν ακριβώς εκεί που βρίσκεται σήμερα το καινούργιο χωριό.
Η Δροσοπηγή είναι όνομα και πράμα! Το χωριό στεφανώνουν πυκνά δάση με οξιές, βελανιδιές, σκλήθρα, πλατάνια, αγριοκαρυές και κρανιές, ενώ από παντού ξεπηδούν γάργαρα πηγαία παγωμένα νερά. Μέσα στο χωριό κυλάει το δροσερό Δροσοπηγιώτικο ρέμα, στις όχθες του οποίου λειτουργούσε παλαιότερα ένας παραδοσιακός πέτρινος νερόμυλος. Το ποταμάκι αυτό κατευθύνεται βόρεια, περνάει τα σύνορα, μπαίνει μέσα στο γειτονικό κράτος της ΠΓΔΜ, χύνεται στον ποταμό Αξιό κι αυτός με τη σειρά του ξαναμπαίνει στην Ελλάδα και τελικά εκβάλλει στο Θερμαϊκό Κόλπο!
Εκτός αυτού να επισημάνουμε ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν και αρκετές πέτρινες βρύσες, τόσο μέσα όσο και έξω από το χωριό, που προσφέρουν ακατάπαυστα στον ταξιδιώτη άφθονο πεντακάθαρο βουνίσιο νερό.
Το πέτρινο παραδοσιακό γεφύρι της Δροσοπηγής
Αξίζει να θαυμάσουμε το παλιό γεφύρι της Δροσοπηγής, που βρίσκεται στο δρόμο για το παλιό χωριό. Χτίστηκε το 1852 από ντόπιους μαστόρους. Από κάτω του κυλάει το Δροσοπηγιώτικο ρέμα. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση και είναι σίγουρα ένα από τα πιο κομψά πέτρινα παραδοσιακά γεφύρια της Ελλάδας. Θα επισκεφθούμε επίσης και το καινούργιο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Δροσοπηγής (τηλ. 2385030351) όπου εκτίθενται παραδοσιακές φορεσιές, αγροτικά εργαλεία, έπιπλα αντίκες, εικονίσματα, παλιές φωτογραφίες και βιβλία σχετικά με την περιοχή. Σκοπός του μουσείου είναι να διαφυλάξει τα παραδοσιακά αντικείμενα του τόπου και να αναδείξει τα στοιχεία εκείνα του λαϊκού μας πολιτισμού που κινδυνεύουν να χαθούν και να σβήσουν. Στην κατεύθυνση αυτή επίσης δραστηριοποιείται και ο Μορφωτικός Σύλλογος Δροσοπηγής, που εκδίδει τακτικά εφημεριδούλα, ημερολόγιο κλπ.
Στη Δροσοπηγή κάθε χρόνο, την παραμονή της αργίας του Αγ. Πνεύματος (δηλαδή Κυριακή), διεξάγεται με μεγάλη επιτυχία ο αγώνας Mountain Bike Cross Country Drosopigi Race. Μαζεύει αρκετό κόσμο και η συμμετοχή κοστίζει 5 €.
Για όσους διαθέτουν αυτοκίνητο 4Χ4 ή μηχανή enduro ή οποιοδήποτε άλλο όχημα κατάλληλο για δασικούς δύσβατους χωματόδρομους, προτείνουμε ανεπιφύλακτα τη θαυμάσια διαδρομή που ενώνει τη Δροσοπηγή με το πανέμορφο Νυμφαίο, μέσα από πυκνά δάση οξιάς. Και φυσικά αυτή η διαδρομή μπορεί κάλλιστα να γίνει και με τα πόδια, είναι 9 χλμ., δηλαδή χρειάζονται περίπου 3 ώρες και 30΄ λεπτά για την ανάβαση στο Νυμφαίο και περίπου 2 ώρες και 30΄ λεπτά για την επιστροφή στη Δροσοπηγή. Η σήμανση είναι επαρκής.
ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ
Το μνημείο στο Βίτσι
Αφήνουμε τώρα τη Δροσοπηγή και παίρνουμε το δρόμο για το Βίτσι. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτός ο δρόμος το χειμώνα κλείνει συχνά λόγω παγετού, χιονοπτώσεων κλπ. Ανηφορίζουμε συνεχώς από ένα στενό και με μπόλικες λακούβες δρόμο μέσα σε πυκνό και ανήλιαγο δάσος με πανύψηλες οξιές. Σε απόσταση 6 χλμ. από τη Δροσοπηγή βγαίνουμε ψηλά στον αυχένα της ορεινής διάβασης Βιτσίου, σε υψόμετρο 1650 μ. Στα δεξιά μας βλέπουμε τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις και πιο πάνω (στην κορυφή) τα ραντάρ της πολεμικής αεροπορίας. Μόλις 200 μ. παρακάτω βλέπουμε στα αριστερά μας το μνημείο που έχει στηθεί για τους νεκρούς του Ελληνικού Στρατού που έπεσαν στο Βίτσι πολεμώντας με τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Πρόκειται για έναν ξύλινο σταυρό κολλημένο πάνω σε μία μαρμάρινη πλάκα που στηρίζεται σε μία πέτρινη στήλη. Κάτω από το σταυρό γράφει τα εξής:
ΒΟΥΛΟΝΤΟ ΤΗΝ ΜΕΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΕΘΑΛΥΙΑΝ
ΠΑΙΣΙ ΛΙΠΕΙΝ ΑΥΤΟΙ Δ' ΕΝ ΠΡΟΜΑΧΟΙΣ ΘΑΝΕΙΝ
Εδώ μαζεύονται κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου κάποιοι εν ζωή ακόμη απόστρατοι αξιωματικοί που συμμετείχαν τότε σ' εκείνες τις μάχες. Μαζί τους έρχονται και πολλοί άλλοι νεότεροι, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, νοσταλγοί της χούντας των συνταγματαρχών και μέλη της οργάνωσης "Χρυσή Αυγή". Τιμούν τη μνήμη των νεκρών αξιωματικών και οπλιτών του Ελληνικού Στρατού και γιορτάζουν εν γένει τη νικηφόρο κατάληξη των εχθροπραξιών στις 29/8/1949.
Από δω και κάτω ο δρόμος κατηφορίζει συνεχώς, περνάει από το χιονοδρομικό κέντρο Βιτσίου και καταλήγει στην Καστοριά, σε απόσταση 32 χλμ. από τη Δροσοπηγή.
Βενζινάδικο δεν υπάρχει κανένα σ' αυτόν το δρόμο. Μόνο μέσα στη Φλώρινα και μέσα στην Καστοριά.
ΦΑΓΗΤΟ
Κολοκυθοκεφτέδες με τζατζίκι στην Ταβέρνα Πούλια
Εστιατόριο Πούλια. Στο ισόγειο του ομώνυμου ξενοδοχείου. Πρασόπιτα, τυρόπιτα, μοσχαράκι κοκκινιστό, μουσακάς, φασολάκια λαδερά, πιπεριές Φλωρίνης και δροσερό ξυνόγαλο. Τιμές λογικές.
Ταβέρνα Πούλια. Στο ισόγειο του ομώνυμου ξενώνα. Τσουκνιδόπιτα, κολοκυθόπιτα, φασολάδα, χοιρινό με λάχανο και μπούκοβο, πατάτα γεμιστή, μπάτζος σαγανάκι, κολοκυθοκεφτέδες με τζατζίκι και δροσερό ξυνόγαλο.
Ψησταριά Γαλαξίας. Όλα τα κρεατικά της ώρας ψημένα στα κάρβουνα. Φρέσκιες τηγανητές πατάτες και σαλάτες εποχής. Έχουν και δικό τους τσίπουρο σπιτικό.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Ξενοδοχείο Πούλια
Ξενοδοχείο Πούλια. Βρίσκεται 1,5 χλμ. μετά το χωριό, στο δρόμο για το Βίτσι. Ανήκει στον κο Στυλιάδη. Διαθέτει 43 δωμάτια με κεντρική θέρμανση, μπάνιο, TV και μπαλκονάκι. Στο ισόγειο λειτουργεί εστιατόριο. Μείναμε εδώ τον Αύγουστο του 1997 στο δωμάτιο Νο 105 δύο άτομα προς 5.000 δρχ. (14,67 €) με πρωινό.
Ξενώνας Πούλια. Βρίσκεται μέσα στο χωριό και ανήκει κι αυτό στον κο Στυλιάδη. Υπάρχουν 12 δωμάτια με αυτόνομη θέρμανση, A/C, TV, μπάνιο και μπαλκονάκι. Από κάτω ακριβώς λειτουργεί η ταβέρνα Πούλια.
Post a Comment