Παραδόσεις των νησιών μας

Γιατί στη Σίφνο ο Μάρτης φέρνει φουρτούνες; Ποιος θρήνησε τον Ίκαρο, πέρα από τον πατέρα του; Και τι κατάφερε ο Αγιος Ρηγινος; Οι απαντήσεις βρίσκονται στις παραδόσεις από τις οποίες είναι γεμάτα τα νησιά μας.

Ο δράκος της Σκοπέλου

Αυτά τα μυθικά πλάσματα, οι δράκοντες, υπάρχουν σε πολλές παραδόσεις της Ελλάδας, έτσι δε μπορούσαν να λείπουν κι από το Αιγαίο. Ο δράκος που κατοικούσε -σύμφωνα με το θρύλο- το νησί της Σκοπέλου τρεφόταν με τους καταδικασμένους που κατέβαζαν τα πλοία στο νησι. Μέχρι που ο Άγιος Ρηγίνος ανέβηκε σε ένα από αυτά τα πλοία με σκοπό να σκοτώσει αυτό το τέρας. Έτσι κι έγινε. Ο Δράκος εξαφανίστηκε σε έναν γκρεμό και ο Αγιος Ρηγίνος μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες του καραβιού, έγιναν οι πρώτοι κάτοικοι της Σκοπέλου.

Ο Μάρτης που γελάστηκε

 Ο κωμικοτραγικός μύθος που ακολουθεί, εξηγεί το γιατί το νησί της Σίφνου βάλλεται από τρομερούς ανέμους, κάθε Μάρτιο. Όταν λοιπον οι μήνες ήταν ανύπαντρα παλικάρια, βγήκαν στο νησί αυτό για να βρούν μια νυφη. Καθένας βρήκε τη δική του, κι ο Μάρτιος, ακολουθώντας τη συμβουλή ενός Σιφναίου, πήρε μια νύφη μουσουλμάνα που φορούσε φερετζέ. Όταν μετά το γάμο της αφαίρεσε το πέπλο, έμεινε άφωνος από την τρομερή ασχήμια που αντικρυσε. Αυτό το δούλεμα δεν το πήρε και πολύ αστεία, κι έτσι όταν έρχεται η σειρά του μες το χρόνο, τυρανάει με ανέμους το νησί.

Η γυναίκα του Ίκαρου.

Ολοι γνωρίζουμε το μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου, ο οποίος χωρίς να προσέχει τις συμβουλές του πατέρα του, πέταξε κοντά στον Ήλιο με τα κέρινα φτερά του. Τα φτερά φυσικά έλιωσαν, κι ο Ίκαρος σκοτώθηκε όταν έπεσε στο Ικάριο πέλαγος. Όμως υπήρχε μια κοπέλα, η γυναίκα του Ίκαρου. Ήταν πριγκήπισσα και την έλεγαν Χιόνα. Η Χιόνα που δεν άντεξε την απώλεια του, σύμφωνα με το μύθο, έφυγε μακριά και έφτιαξε πάλι τη ζωή της στο νησί, Χίο, που πήρε τελικά και το όνομα της.